Νουθεσίες γιά τά ἑλληνοτουρκικά: Ἡ εἰρήνη καί ἡ σταθερότητα δέν ἐξασφαλίζονται μέ ὑποχωρήσεις – Κάποιοι δίνουν δίκιο στήν Τουρκία ἐκεῖ πού δέν ἔχει, γιά νά φανοῦν δίκαιες καί λογικές οἱ παραχωρήσεις – Ἐπίσημο ἐθνικό δόγμα τῆς Ἀγκύρας ἡ διανομή καί ὁ ἔλεγχος τοῦ μισοῦ Αἰγαίου – Ὄχι σέ ἐκπτώσεις πού ἐξυπηρετοῦν τήν «γαλάζια πατρίδα»
ΣΕ ΜΙΑ περίοδο, κατά τήν ὁποία ἡ Τουρκία ξεδιπλώνει τόν ἐπεκτατικό ἀναθεωρητισμό της, ἔχοντας καταγάγει νῖκες στήν Συρία, τήν Λιβύη καί τήν Ἀρμενία, ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς προβαίνει σέ ἀγωνιώδεις προειδοποιήσεις γιά τά ἑλληνοτουρκικά, τονίζοντας ὅτι ἡ εἰρήνη καί ἡ σταθερότης δέν ἐξασφαλίζονται μέ ὑποχωρήσεις. Ὁ πρώην Πρωθυπουργός μίλησε σέ ἐκδήλωση στήν Παλαιά Βουλή, γιά τήν 80ή ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Καρπάθου. Ἀπό τό βῆμα αὐτό ἐκάλεσε γιά ἄμεση ἀνακήρυξη ΑΟΖ ἀπό τήν Ἑλλάδα, ἀναφέροντας μάλιστα τόν νόμο Ν. 4001/2011, τόν γνωστό νόμο Μανιάτη, πού μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό πλαίσιο γιά τήν ἐνέργεια αὐτή. Ἐτόνισε σχετικῶς:
«Θά πρέπει νά καταθέσουμε στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τόν θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό τῆς χώρας, συμμορφούμενοι μέ τήν ἀντίστοιχη κοινοτική ὁδηγία. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τό κάνουμε αὐτό καί εἶναι μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία νά ἀποτυπωθοῦν τά δικαιώματά μας μέ τή σφραγῖδα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Στό πλαίσιο αὐτό, μπορεῖ ἐπίσης κάλλιστα νά ἐνταχθεῖ ἡ
ἐνεργοποίηση τῆς ἀνακήρυξης τῆς ΑΟΖ μέ βάση τή μέση γραμμή, κατά τόν Ν. 4001/2011 καί τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου τῆς θάλασσας».Ἰδιαίτερα δέ ἐπεσήμανε: «Προφανῶς εἶναι ἀδιανόητη ἡ ἐκχώρηση κυριαρχικῶν δικαιωμάτων στήν Τουρκία σέ περιοχές πού βρίσκονται δυτικά τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου. Ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς εἶχε τονίσει στόν πρόεδρο τῶν ΗΠΑ George Bush τόν πρεσβύτερο, κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν Ἑλλάδα τόν Ἰούλιο τοῦ 1991, ἄν ἡ Τουρκία ἀποκτήσει ὑφαλοκρηπῖδα δυτικά τῶν νησιῶν, τότε τά νησιά μας σταδιακά θά περιέλθουν στόν ἔλεγχο τῆς Τουρκίας καί θά διασπαστεῖ ἡ ἑνότητα καί ἡ συνεκτικότητα τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας».
«Ἡ συμφωνία δέν εἶναι αὐτοσκοπός» ὑπεγράμμισε ὁ κ. Καραμανλῆς ἀναφερόμενος στόν ἑλληνο-τουρκικό διάλογο καί περαιτέρω ἐτόνισε: «Κανείς Ἕλληνας δέν διανοεῖται ὅτι, προκειμένου νά ἱκανοποιηθεῖ ἡ Τουρκία καί νά ὁδηγηθεῖ σέ διαπραγμάτευση, θά κάναμε ἀπό μόνοι μας ἐκπτώσεις στήν ἀξιοποίηση τῶν πλεονεκτημάτων μας. Ἡ συμφωνία πρέπει νά διασφαλίζει τήν ἀσφάλεια καί τά συμφέροντά μας σέ ὅλο τόν ἑλλαδικό χῶρο. Οὔτε διασφαλίζεται ἡ εἰρήνη καί ἡ σταθερότητα μέ ὑποχωρήσεις. Ἀντιθέτως ἐνθαρρύνεται ἡ ἐπιθετικότητα καί ἡ βουλιμία τῆς ἄλλης πλευρᾶς.
»Καί ἔχει ἡ Ἑλλάδα πολλά πλεονεκτήματα. Ἡ ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια εἶναι ἕνα μονομερές καί ἀναφαίρετο δικαίωμά μας, κατοχυρωμένο ἀπό τό Διεθνές Δίκαιο, πού δέν ὑπόκειται σέ διαπραγμάτευση μέ τήν Τουρκία. Ὁποιαδήποτε διευθέτηση θά πρέπει νά διασφαλίζει αὐτό τό δικαίωμα. Καί, σέ κάθε περίπτωση, ὁποιαδήποτε ὁριοθέτηση εἴτε προσφυγή στή Χάγη θά πρέπει νά διασφαλίζει ὅτι αὐτό τό δικαίωμα θά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψη καί δέν θά ὁδηγηθοῦμε σέ μιά ὁριοθέτηση πού θά ἀκυρώνει τή δυνατότητα μελλοντικῆς ἐπέκτασης ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδας. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά καθιστᾶ σαφές ὅτι εἶναι ἀποφασισμένη νά διεκδικήσει τό μέγιστο τῆς ὁριοθέτησης πού τῆς ἐπιτρέπει τό Διεθνές Δίκαιο. Γιατί, σέ μιά διαπραγμάτευση, εἶναι καίριες οἱ προπαρασκευαστικές ἐνέργειες πού κάνεις, ὥστε νά μεγιστοποιήσεις τά κέρδη σου. Ἀλλά καί τά μηνύματα πού περνᾶς πρός τήν ἄλλη πλευρά καί πρός τή διεθνῆ κοινότητα».
«Δέν εἶναι λάθος νά ὑπάρχουν δίαυλοι διαλόγου μέ τήν Τουρκία.» εἶπε ὁ κ. Καραμανλῆς καί συνέχισε: «Λάθος θά ἦταν ἄν γίνεται ἐσφαλμένη ἀνάγνωση τῶν προθέσεών της. Ἡ Τουρκία δέν θέτει ἁπλῶς κάποια ζητήματα γιά τά ὁποῖα καλοπροαίρετα ἔχει διαφορετική ἄποψη ἀπό τήν δική μας, τά ὁποῖα ἐνδεχομένως θά μποροῦσαν νά ἀντιμετωπιστοῦν στά πλαίσια τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου. Ἡ δηλωμένη στόχευση τῆς Τουρκίας εἶναι νά ἀνατρέψει τό ὑφιστάμενο καθεστώς, ὅπως προβλέπεται ἀπό τό Διεθνές Δίκαιο καί τίς διεθνεῖς Συνθῆκες, νά διασπάσει τήν ἑνότητα τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου καί νά ἐπιβάλλει τό imperium της στήν εὐρύτερη περιοχή. Μέ ἁπλά λόγια, κινεῖται συστηματικά καί διαχρονικά στήν κατεύθυνση τοῦ ἀναθεωρητισμοῦ καί τῆς διασφάλισης ἡγεμονικῆς θέσης. Ἐάν τό ἐπετύγχανε αὐτό, ἡ Ἑλλάδα θά ὑποβιβαζόταν σέ χώρα ὑποτελῆ καί ἐξαρτώμενη ἀπό αὐτήν».
Ἐν συνεχείᾳ δέ ὑπογραμμίζει: «Ὀφείλουμε νά διαφυλάξουμε καί νά ἐνισχύσουμε τήν οἰκονομική δραστηριότητα σέ κάθε νησί καί βραχονησῖδα. Τά μηνύματα πολλά. Πολλές φορές, κόντρα στά μεγέθη καί τούς ὠμούς ὑπολογισμούς, οἱ ἐπιλογές μας εἶναι μονόδρομος. Σήμερα, ὑπαγορεύονται ἀπό τήν ἱστορία, ἀλλά καί ἀπό ὀρθολογισμό, δηλαδή τήν ἀνάγκη νά διαφυλάξουμε τήν ἑνότητα καί τήν ἀσφάλεια τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου καί τά κατά τό Διεθνές Δίκαιο δικαιώματα τῆς χώρας μας, πού εἶναι συνδεδεμένα μέ ζωτικά συμφέροντά μας. Αὐτό ἀπαιτεῖ διαρκῆ προσήλωση στό στόχο. Χρειάζεται νά μήν παρεκκλίνουμε ἀπό τό στόχο, νά προετοιμαζόμαστε καί νά διαβάζουμε τή συγκυρία, ὥστε ὅταν αὐτή τό ἐπιτρέψει, νά τήν ἀξιοποιήσουμε μέ ἀποφασιστικότητα».
Ἀναφερόμενος δέ στήν γεωπολιτική πραγματικότητα ἐπεσήμανε: «Τά Δωδεκάνησα, ὅπως καί ὅλο τό Αἰγαῖο, ἔχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία. Ἰδιαίτερα στίς μέρες μας, μέ τίς κρίσεις στήν περιφέρειά μας, στήν Οὐκρανία καί τή Μέση Ἀνατολή, ἡ σημασία αὐτή καθίσταται ἀκόμα πιό ἐπίκαιρη. Ἡ σημασία τῆς Ἀλεξανδρούπολης στό Βορρᾶ καί τῆς Σούδας στό Νότο ἔχουν ἐμπεδωθεῖ διεθνῶς. Οἱ ἐμπορικές καί στρατιωτικές διελεύσεις μέσῳ τοῦ Αἰγαίου εἶναι ζωτικῆς σημασίας γιά ἐμᾶς καί τούς ἑταίρους μας. Ἀκόμη πιό σημαντικό, στό Αἰγαῖο καί τήν Ἀνατολική Μεσόγειο βρίσκονται τά νοτιοανατολικά σύνορα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Δέν μπορεῖ ἡ Ἑλλάδα νά μήν ἔχει τόν ἔλεγχο τῆς περιοχῆς, προκειμένου νά διασφαλίζει τήν ἀσφάλεια καί τή σταθερότητα ἐκεῖ, γιά τήν ἴδια καί τούς ἑταίρους της. Καί τό κυριώτερο, σέ ἕνα χῶρο πού εἶναι γεμᾶτος ἀπό ἑλληνικά νησιά, ἀπό ἑλληνικά ἐδάφη, καί τοῦ ὁποίου ἡ ἑνότητα μέ τόν ἠπειρωτικό χῶρο πρέπει νά εἶναι πάντα διασφαλισμένη».
Τέλος, γιά τίς διεκδικήσεις τῆς Τουρκίας καί τήν τακτική ὁρισμένων πού προσπαθοῦν νά τῆς βρίσκουν «δίκιο ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει», ὑπεγράμμισε: «Ὅμως στό Αἰγαῖο καί τήν Ἀνατολική Μεσόγειο, ἡ Τουρκία, ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια, ἐπιχειρεῖ νά παρεμποδίσει τήν Ἑλλάδα στήν ἄσκηση τῶν δικαιωμάτων καί ἁρμοδιοτήτων της, ὅπως ἀπορρέουν ἀπό τό Διεθνές Δίκαιο καί τούς Διεθνεῖς Ὀργανισμούς. Ἄς μήν γελιόμαστε. Οἱ διεκδικήσεις τῆς Ἄγκυρας εἶναι αὐθαίρετες καί πάντως ἀνυπόστατες. Ὅσο καλή διάθεση καί ἄν ἔχει ἡ Ἑλλάδα γιά διάλογο καί εἰρήνη μέ τήν Τουρκία, ὅσο καί ἄν κάποιοι προσπαθοῦν νά βρίσκουν κάποιο δίκιο στήν Τουρκία ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει, προκειμένου νά φανοῦν δίκαιες καί λογικές οἱ παραχωρήσεις, ἡ ἀλήθεια εἶναι αὐτή. Μέ τή σταθερή ἐπιμονή της σέ αὐτές τίς διεκδικήσεις ἀπό τή δεκαετία τοῦ ’70 καί μετά, ἡ Τουρκία ἐπιδιώκει νά τίς νομιμοποιήσει, νά ἐθίσει ἐμᾶς καί τή διεθνῆ κοινότητα σέ αὐτές καί νά τίς κάνει ἀπό τήν πίσω πόρτα ζητήματα πρός διαπραγμάτευση.
»Μέ τίς προκλήσεις καί τίς ἀπειλές, ἐπισείει τό φόβητρο τοῦ πολέμου, προκειμένου νά κάνει πολύ ὑψηλό τό κόστος τῆς ἐπιμονῆς στό δίκαιο, γιά ἐμᾶς καί τή διεθνῆ κοινότητα. Μέ τό δόγμα τῆς Γαλάζιας Πατρίδας πού ἐπισήμως ἔχει υἱοθετήσει ἡ Τουρκία, ἔχει καταστήσει τό ὅραμά της γιά ἔλεγχο τοῦ μισοῦ Αἰγαίου καί ἡγεμονία στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ἐπίσημο ἐθνικό δόγμα, τό ὁποῖο ὑπηρετεῖ μέ σχέδιο καί πρόγραμμα. Δέν εἶναι μπλόφα. Δέν εἶναι διαπραγματευτικό χαρτί. Τό ἔχει εἰσάγει στά σχολικά βιβλία καί τό διδάσκει στίς νέες γενιές μέ σκοπό νά τίς γαλουχήσει καί νά τίς προετοιμάσει σέ βάθος χρόνου γιά τήν ὑλοποίηση αὐτοῦ τοῦ στόχου. Ἡ Ἑλλάδα σέ καμμία περίπτωση δέν μπορεῖ, μέ πρόσχημα τήν καλή θέληση καί τήν ἀνάγκη εἰρήνης καί συνεργασίας, νά κάνει ἐκπτώσεις πού θά διευκολύνουν τήν Τουρκία στήν ὑλοποίηση αὐτοῦ τοῦ ὁράματος. Γιατί τό καθετί πού κερδίζει ἡ Τουρκία θά ἀποτελεῖ κεκτημένο πρός τή μακροπρόθεσμη πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ ὁράματος, ὄχι ἀντίτιμο γιά τήν ἐξασφάλιση τῆς εἰρήνης.
»Ἀκόμα, ἡ Τουρκία ἐπιχειρεῖ συνεχῶς νά ἐπιτύχει τήν ἀναγνώριση τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Θράκης ὡς τουρκικῆς, μέ ἀπώτερους μάλιστα σκοπούς. Πλέον προσπαθεῖ σιγά-σιγά νά δημιουργήσει καί ἄλλο ζήτημα. Θέτει θέμα “ὁμογενῶν” της στά Δωδεκάνησα. Ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης εἶναι ξεκάθαρη καί ἀναφέρεται σέ μουσουλμανική μειονότητα τῆς Θράκης. Μουσουλμανική μειονότητα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπό τρεῖς ἐθνοτικές ὁμάδες, ἐξ ἴσου σημαντικές».
