Γράφει ο Στέργιος Θεοφανίδης
Σε συνέχεια του αφιερώματος μας σχετικά με την ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί στην Κύπρο, επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα, με αφορμή και το αφιέρωμα στην “ανάγκη για την κατάρριψη των τεσσάρων πιο επικίνδυνων μύθων της Εθνικής Άμυνας”.
Στο εξαιρετικά εύστοχο αυτό σημείωμα που συμπυκνώνει σε μερικές εκατοντάδες λέξεις τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού εξοπλιστικού και αμυντικού σχεδιασμού, στεκόμαστε στην παράγραφο “Όσοι οραματίζονται για το μέλλον οροφές 300 μαχητικών, 13 φρεγατών, 1.250 αρμάτων μάχης (για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα κυρίων οπλικών συστημάτων δομής), θα πρέπει να εκτελέσουν …αναγκαστική προσγείωση σε μία πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα και ένα εξίσου δυσοίωνο μέλλον”.
Στη βάση αυτής της λογικής, την οποία επιβάλλει η πραγματικότητα, έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει την ανάγκη διατήρησης στόλου 200 μαχητικών, μέσα από συνεχή αφιερώματα στις λύσεις που έχουν
πιθανότητες και αξία υλοποίησης, σχετικές με την αύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων και του αριθμού των δύο κύριων τύπων μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας. Του F-16 με τις απόλυτα απαραίτητες επιπρόσθετες αναβαθμίσεις και του στόλου των μαχητικών Mirage 2000.
Αυτό που λέει το αφιέρωμα για τη δυνατότητα της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί στην Κύπρο, περιγράφεται στην “κατάρριψη των τεσσάρων μύθων της Εθνικής Άμυνας” μέσα από την παράγραφο “Ως θέση εκκίνησης της συζήτησης προτείνεται η απονομή της ύψιστης προτεραιότητας στην Αεροπορία καθώς ως Όπλο έχει μεγαλύτερη δυνατότητα προβολής ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις και στον μικρότερο δυνατό χρόνο αντίδρασης, σε σχέση με τον Στρατό και το Ναυτικό.
Με την έναρξη των επιχειρήσεων το αεροπορικό Όπλο έχει τα εγγενή χαρακτηριστικά για να επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στα στρατηγικά «κέντρα βαρύτητας» του αντιπάλου και να καταστρέψει τη θέληση και τη δυνατότητα του να διεξαγάγει επιχειρήσεις”.
Η Αεροπορία λοιπόν αποτελεί όχι μόνο καθοριστικό επιχειρησιακό παράγοντα, αλλά και ζωτική παράμετρο άσκησης εξωτερικής πολιτικής και αυτά δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Γιατί όπως πολύ απλά και κατανοητά εξηγείται στο ίδιο πόνημα “ …ο χρόνος αντίδρασης της εκδήλωσης της παρέμβασης του “διεθνούς παράγοντα” είναι εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρος. Κατά συνέπεια υφίσταται η πιθανότητα, η παρέμβαση να “νομιμοποιήσει” ή παγιώσει τα τετελεσμένα (όπως η περίπτωση “γκριζαρίσματος” των Ιμίων και όχι μόνο).
Στη βάση των ανωτέρω προτείνεται η ελληνική αντίδραση σε οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο – κρίση, να είναι και η διατήρηση στο “οπλοστάσιο” της ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ ΣΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣΗΣ γι’ αυτό. Εάν επιθυμούμε να συζητούμε ορθολογικά ότι διαθέτουμε ουσιαστική αποτροπή”.
Πολλές οι παραπομπές, αλλά ουσιαστικές… Έχοντας αυτά τα δεδομένα κατά νου, σε ό,τι αφορά στη δυνατότητα της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί με αξιώσεις όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στα Βαλκάνια και την ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο, οι βασικές προϋποθέσεις υπάρχουν… Ποιες είναι αυτές; Το ανθρώπινο δυναμικό και φυσικά οι τεράστιες επενδύσεις που έγιναν την περίοδο 1998-2005!
Σε συνέχεια του αφιερώματος μας σχετικά με την ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί στην Κύπρο, επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα, με αφορμή και το αφιέρωμα στην “ανάγκη για την κατάρριψη των τεσσάρων πιο επικίνδυνων μύθων της Εθνικής Άμυνας”.
Στο εξαιρετικά εύστοχο αυτό σημείωμα που συμπυκνώνει σε μερικές εκατοντάδες λέξεις τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού εξοπλιστικού και αμυντικού σχεδιασμού, στεκόμαστε στην παράγραφο “Όσοι οραματίζονται για το μέλλον οροφές 300 μαχητικών, 13 φρεγατών, 1.250 αρμάτων μάχης (για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα κυρίων οπλικών συστημάτων δομής), θα πρέπει να εκτελέσουν …αναγκαστική προσγείωση σε μία πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα και ένα εξίσου δυσοίωνο μέλλον”.
Στη βάση αυτής της λογικής, την οποία επιβάλλει η πραγματικότητα, έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει την ανάγκη διατήρησης στόλου 200 μαχητικών, μέσα από συνεχή αφιερώματα στις λύσεις που έχουν
πιθανότητες και αξία υλοποίησης, σχετικές με την αύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων και του αριθμού των δύο κύριων τύπων μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας. Του F-16 με τις απόλυτα απαραίτητες επιπρόσθετες αναβαθμίσεις και του στόλου των μαχητικών Mirage 2000.
Αυτό που λέει το αφιέρωμα για τη δυνατότητα της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί στην Κύπρο, περιγράφεται στην “κατάρριψη των τεσσάρων μύθων της Εθνικής Άμυνας” μέσα από την παράγραφο “Ως θέση εκκίνησης της συζήτησης προτείνεται η απονομή της ύψιστης προτεραιότητας στην Αεροπορία καθώς ως Όπλο έχει μεγαλύτερη δυνατότητα προβολής ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις και στον μικρότερο δυνατό χρόνο αντίδρασης, σε σχέση με τον Στρατό και το Ναυτικό.
Με την έναρξη των επιχειρήσεων το αεροπορικό Όπλο έχει τα εγγενή χαρακτηριστικά για να επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στα στρατηγικά «κέντρα βαρύτητας» του αντιπάλου και να καταστρέψει τη θέληση και τη δυνατότητα του να διεξαγάγει επιχειρήσεις”.
Η Αεροπορία λοιπόν αποτελεί όχι μόνο καθοριστικό επιχειρησιακό παράγοντα, αλλά και ζωτική παράμετρο άσκησης εξωτερικής πολιτικής και αυτά δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Γιατί όπως πολύ απλά και κατανοητά εξηγείται στο ίδιο πόνημα “ …ο χρόνος αντίδρασης της εκδήλωσης της παρέμβασης του “διεθνούς παράγοντα” είναι εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρος. Κατά συνέπεια υφίσταται η πιθανότητα, η παρέμβαση να “νομιμοποιήσει” ή παγιώσει τα τετελεσμένα (όπως η περίπτωση “γκριζαρίσματος” των Ιμίων και όχι μόνο).
Στη βάση των ανωτέρω προτείνεται η ελληνική αντίδραση σε οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο – κρίση, να είναι και η διατήρηση στο “οπλοστάσιο” της ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ ΣΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣΗΣ γι’ αυτό. Εάν επιθυμούμε να συζητούμε ορθολογικά ότι διαθέτουμε ουσιαστική αποτροπή”.
Πολλές οι παραπομπές, αλλά ουσιαστικές… Έχοντας αυτά τα δεδομένα κατά νου, σε ό,τι αφορά στη δυνατότητα της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρεί με αξιώσεις όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στα Βαλκάνια και την ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο, οι βασικές προϋποθέσεις υπάρχουν… Ποιες είναι αυτές; Το ανθρώπινο δυναμικό και φυσικά οι τεράστιες επενδύσεις που έγιναν την περίοδο 1998-2005!
Επενδύσεις
σε αεροσκάφη (Mirage 2000-5Mk.2, F-16 Block 52+ και Block 52+ Advanced,
EMB-145 AEW&C, C-27J, χωρίς να περιλαμβάνουμε τα προγράμματα
εκσυγχρονισμού) και όπλα (ΑΙΜ-120 ΑΜRΑΑΜ, ΑΜ-39 Εxocet, SCALP-EG, MICA
EM/IR, IRIS-T, JDAM, AGM-154C JSOW, AGM-88 HARM, AGM-65 MAVERICK). Και
φυσικά σε πολλά άλλα συστήματα, αλλά και σε εκπαιδεύσεις προσωπικού και
δημιουργία υποδομών… Αυτή είναι η αλήθεια κατά την άποψή μας. Έχουμε τα
μέσα και τα αφήσαμε να ρημάξουν στην κυριολεξία τα τελευταία δέκα
χρόνια. Δεν έχουμε παρά να τα ενεργοποιήσουμε εκ νέου.
Αυτό εννοούμε όταν λέμε αύξηση επιχειρησιακών δυνατοτήτων με χαμηλό κόστος. Αυτό εννοούμε όταν επιμένουμε στον εκσυγχρονισμό και των F-16C/D Block 30/-50 και την αναζήτηση λύσεων απόκτησης πρόσθετου αριθμού Mirage 2000. H οροφή των 200 ομογενοποιημένων μαχητικών που αναφέρουμε, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο σχεδιασμός του ΝΑΤΟ για το μέγεθος και τη δυναμική της Ελληνικής Αεροπορίας, προέβλεπε τη συγκρότηση και λειτουργία 10 πολεμικών Μοιρών (200 μαχητικά).
Με βάση τις υφιστάμενες επιχειρησιακές ανάγκες, μόνο με τον εκσυγχρονισμό των 84 Block 52+ και Block 52+ Advanced σε επίπεδο Block 70, δεν θα κατορθώσουμε να αντεπεξέλθουμε στις προκλήσεις και τους κινδύνους της επόμενης δεκαετίας. Καλό θα ήταν η Αεροπορία Στρατού και η Πολεμική Αεροπορία να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις παρουσίας τους πάνω από την Κύπρο.
Οπωσδήποτε μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι δεν είναι αρκετό αυτό… Το εάν μείνουν οι δύο αεροπορικές δυνάμεις σε μία τυπική παρουσία, απλά και μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων όπως είχε γίνει στο παρελθόν με το «Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου» ή όχι, είναι καθαρά ζήτημα άσκησης εξωτερικής πολιτικής…
Επειδή η Τουρκική Αεροπορία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Κύπρο, θα έχει ασφαλώς το τακτικό πλεονέκτημα από τη στιγμή που θα μπορεί να διατηρεί σχηματισμούς αεροσκαφών πάνω από το νησί, σχεδόν καθ’ όλη της διάρκεια του εικοσιτετραώρου. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η ευχέρεια των Τούρκων, ο ελληνικός επιχειρησιακός σχεδιασμός θα πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα σενάρια.
Ακόμα και αυτό της επιχειρησιακής αξιοποίησης του αεροδρομίου της Πάφου, μέσω της διαρκούς μεταστάθμευσης έξι έως οκτώ μαχητικών εκεί σε υπηρεσία readiness. Με βάση τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, η Ελλάδα παραμένει εγγυήτρια δύναμη για την ασφάλεια της Κύπρου. Επομένως σε περίπτωση που η Άγκυρα υλοποιήσει –ξανά- τις απειλές της, η Ελλάδα θα πρέπει να επέμβει…
defence-point
Αυτό εννοούμε όταν λέμε αύξηση επιχειρησιακών δυνατοτήτων με χαμηλό κόστος. Αυτό εννοούμε όταν επιμένουμε στον εκσυγχρονισμό και των F-16C/D Block 30/-50 και την αναζήτηση λύσεων απόκτησης πρόσθετου αριθμού Mirage 2000. H οροφή των 200 ομογενοποιημένων μαχητικών που αναφέρουμε, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο σχεδιασμός του ΝΑΤΟ για το μέγεθος και τη δυναμική της Ελληνικής Αεροπορίας, προέβλεπε τη συγκρότηση και λειτουργία 10 πολεμικών Μοιρών (200 μαχητικά).
Με βάση τις υφιστάμενες επιχειρησιακές ανάγκες, μόνο με τον εκσυγχρονισμό των 84 Block 52+ και Block 52+ Advanced σε επίπεδο Block 70, δεν θα κατορθώσουμε να αντεπεξέλθουμε στις προκλήσεις και τους κινδύνους της επόμενης δεκαετίας. Καλό θα ήταν η Αεροπορία Στρατού και η Πολεμική Αεροπορία να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις παρουσίας τους πάνω από την Κύπρο.
Οπωσδήποτε μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι δεν είναι αρκετό αυτό… Το εάν μείνουν οι δύο αεροπορικές δυνάμεις σε μία τυπική παρουσία, απλά και μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων όπως είχε γίνει στο παρελθόν με το «Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου» ή όχι, είναι καθαρά ζήτημα άσκησης εξωτερικής πολιτικής…
Επειδή η Τουρκική Αεροπορία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Κύπρο, θα έχει ασφαλώς το τακτικό πλεονέκτημα από τη στιγμή που θα μπορεί να διατηρεί σχηματισμούς αεροσκαφών πάνω από το νησί, σχεδόν καθ’ όλη της διάρκεια του εικοσιτετραώρου. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η ευχέρεια των Τούρκων, ο ελληνικός επιχειρησιακός σχεδιασμός θα πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα σενάρια.
Ακόμα και αυτό της επιχειρησιακής αξιοποίησης του αεροδρομίου της Πάφου, μέσω της διαρκούς μεταστάθμευσης έξι έως οκτώ μαχητικών εκεί σε υπηρεσία readiness. Με βάση τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, η Ελλάδα παραμένει εγγυήτρια δύναμη για την ασφάλεια της Κύπρου. Επομένως σε περίπτωση που η Άγκυρα υλοποιήσει –ξανά- τις απειλές της, η Ελλάδα θα πρέπει να επέμβει…
defence-point
