Προσφώνηση του Μητροπολίτου κ. Ανδρέου για τον εορτασμό της "Μάχης της Κονίτσης"
Προσφώνηση Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, -Α-
«Ο φετινός εορτασμός της επετείου της «Μάχης της Κονίτσης» βρίσκει σε δεινή κρίση την αγαπημένη Ελληνική μας Πατρίδα.
Και δεν εννοώ, όπως ίσως νομίζετε, την οικονομική δυσπραγία, που έχει οδηγήσει σε εξαθλίωση και χρεοκοπία πολλά νοικοκυριά, σημαντικό αριθμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά και πολλούς νέους, ιδίως, ανθρώπους, που ζουν με το φάσμα της ανεργίας, ή που υποαπασχολούνται με ελάχιστα χρήματα για αμοιβή, και αυτά όχι πάντοτε.
-Β-
Όταν, λοιπόν, ομιλώ για την κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, επαναλαμβάνω ότι δεν εννοώ τα ζητήματα της οικονομίας. Εννοώ την ηθική και πνευματική κρίση, που ταλανίζει την κοινωνία και το Έθνος, και που πίσω από αυτήν κρύβεται ο αδυσώπητος εχθρός της Πατρίδος μας, ο κομμουνισμός. Γιατί, μπορεί στην περιλάλητη «Μάχη της Κονίτσης» να νικήθηκαν οι συμμοριακές ορδές του Μάρκου Βαφειάδη, μπορεί στο Βίτσι και στον Γράμμο να συνετρίβη η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία από τον Εθνικό μας Στρατό, μπορεί, εδώ και χρόνια να κατέρρευσαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα στην Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες του σιδηρού παραπετάσματος, μπορεί στην Ευρώπη να γιορτάστηκε τον περασμένο μήνα η συμπλήρωση είκοσι (20) ετών από το γκρέμισμα του «τείχους του αίσχους», το 1989, στο Βερολίνο, μπορεί οι λαοί της ανατολικής Ευρώπης, που για χρόνια ολόκληρα είχαν ζήσει στο πετσί τους την φρίκη, την αθλιότητα και την απανθρωπιά του κομμουνισμού, να τον αναθεματίζουν τώρα και να τον στέλνουν στον αγύριστο, μπορεί να έγιναν (και έγιναν) όλα αυτά, όμως εδώ, στην Ελλάδα ο κομμουνισμός «ζει και βασιλεύει». Και είτε φανερά, είτε παρασκηνιακά, επιβάλλει τις θελήσεις του. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως ανεξάρτητα από τις προθέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων, μέσα στα υπουργεία και σε άλλα αξιόλογα πόστα, ζουν και δρουν άτομα που βυσσοδομούν εις βάρος του Έθνους.
-Γ-
1) Και πρώτα – πρώτα, πάρτε το θέμα των λαθρομεταναστών, πολλούς από τους οποίους υπάρχει σχέδιο να τους «Ελληνοποιήσουν». Τί θα γίνει; Πέρα από ένα σημαντικό αριθμό ψήφων που προσδοκά η Πολιτεία στις εκάστοτε εκλογές, υπάρχει βάσιμος φόβος να βρεθούμε οι Έλληνες ξένοι στην ίδια μας την Πατρίδα, αφού οι μετανάστες αυτοί, κατά κανόνα μουσουλμάνοι, θα επιβάλλουν τα ήθη και τα έθιμά τους, οπότε βαθμιαία θα αλλοιωθεί η σύνθεση του πληθυσμού ή η ορθόδοξη πίστη του. Μπορεί, ίσως, να φαίνεται υπερβολικό, ο λόγος αυτός. Αν σκεφθούμε, όμως, τι εξελίξεις δρομολογήθηκαν στο Κοσσυφοπέδιο, που από εθνική κοιτίδα των Σέρβων έφθασε να γίνει κράτος αλβανικό τότε θα πρέπει πολύ να μας προβληματίσει ο σχεδιασμός της Πολιτείας για την «Ελληνοποίηση» των λαθρομεταναστών. Αν, μάλιστα, παρατηρήσετε προσεκτικά, θα δείτε πίσω απ’ αυτή την υπόθεση να υπάρχει πολύ «ροζ» χρώμα! Καταλαβαίνετε τι εννοώ…
2) Πρό καιρού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με σχετική απόφασή του εδικαίωσε μια Ιταλίδα μητέρα, η οποία είχε προσφύγει σ’ αυτό, ζητώντας να αφαιρεθεί η εικόνα του Εσταυρωμένου από την τάξη όπου φοιτούσε το παιδί της (σε Δημοτικό Σχολείο). Ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος της Ιταλίας, από την άκρα δεξιά, μέχρι την άκρα αριστερά, αντέδρασε έντονα σ’ αυτήν την απόφαση. Δηλώθηκε, μάλιστα, επίσημα ότι η Ιταλία έχει σύμβολα και αρχές, που είναι ζυμωμένα με την ιστορία της, και δεν πρόκειται να συμμορφωθεί με την απόφαση του δικαστηρίου.
Αντίθετα, οι Έλληνες αριστεροί και ψευτοπροοδευτικοί επεκρότησαν την απόφαση του δικαστηρίου. Και περιμένουν πως και πώς να εκδικασθεί η έφεση που άσκησε η Ιταλική Κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι θα είναι αρνητική η απόφαση για τον εσταυρωμένο και τις εικόνες, οπότε, πιέζοντας την Κυβέρνηση, θα απομακρύνουν τα θρησκευτικά σύμβολα από τα Σχολεία.
3) Αλλά και σε σχολικά βιβλία, ιδίως της ιστορίας, των θρησκευτικών και των Αναγνωσμάτων, έχει βάλει το χεράκι της η αριστερή «διανόηση» και θολοκουλτούρα για να απομακρύνει τα παιδιά από κάθε τι το εθνικό και εκκλησιαστικό.
4) Ακόμη και η απομάκρυνση των Πνευματικών από τα σχολεία, λέτε πως δεν είναι δάκτυλος των αριστερών; Ή η πρωινή προσευχή και ο Εκκλησιασμός, που σε πολλά σχολεία έχουν καταργηθεί; Εδώ θα μπορούσε να πει κανείς το «πίσω μου σ’ έχω σατανά ή συ μπροστά μου βγαίνεις».
-Δ-
Και για να φύγουμε από τον χώρο της παιδείας, ας διερωτηθούμε:
1) Γιατί τα υπουργεία Παιδείας και Αμύνης δεν φέρουν πια τον προσδιορισμό του Εθνικού; Γιατί καταργήθηκε το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης ή Αιγαίου; Ποιοι είναι αυτοί που ενοχλούνται απ’ ό,τι θυμίζει το Έθνος; Μήπως οι Σκοπιανοί άλλαξαν την ονομασία του κρατιδίου τους; Μήπως οι Τούρκοι δεν βυσσοδομούν στην Θράκη και δεν εποφθαλμιούν το Αιγαίο μας; Γιατί καταργήθηκε το υπουργείο Αιγαίου;
2) Όμως, και στην Βόρειο Ήπειρο τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Η ηγεσία της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» έχει προ πολλού διασπασθεί. Η αλβανική κυβέρνηση με πονηρές και αυταρχικές μεθοδεύσεις αρπάζει την πατρογονική γη των Βορειοηπειρωτών, ενώ δεν αποδίδει στην Εκκλησία την περιουσία της, που την είχε δημεύσει το τυραννικό και απάνθρωπο καθεστώς του Ευβέρ Χότζα. Εξ άλλου, από τα σύνορα ή και από άλλες ανεπίσημες διαβάσεις, περνούν στην Ελλάδα τόνοι ναρκωτικών, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των τελωνειακών και των συνοριακών φρουρών.
Τέλος, και οι εγκληματίες «Τσάμηδες» έχουν αποθρασυνθεί και απειλούν την Ελλάδα με προσφυγές σε διεθνή δικαστήρια, για να πάρουν πίσω τις περιουσίες τους, που οι πατέρες τους τις εγκατέλειψαν το 1944 ακολουθώντας τους συνεργάτες τους Γερμανούς και που η Ελληνική Δικαιοσύνη τις εδήμευσε για όσα εκακούργησαν στην Θεσπρωτία εις βάρος των Ελλήνων, κατά την διάρκεια της Ιταλικής και εν συνεχεία της Γερμανικής κατοχής.
Για όλα αυτά, ούτε κατά την προεκλογική περίοδο ούτε κατόπιν, ακούστηκε κάποιος λόγος παρακλήσεως, παρηγοριάς και ενισχύσεως προς τους δοκιμαζομένους αδελφούς, τόσο από την κυβερνώσα παράταξη, όσο και από την αντιπολίτευση.
3) Κατ’ αναλογίαν, τα ίδια συμβαίνουν και στην Ελληνική Μεγαλόνησο Κύπρο. Το περιβόητο «σχέδιο Ανάν», που το 2004 πανηγυρικώς το απέρριψε ο Κυπριακός Ελληνισμός, το ξαναφέρνουν πάλι τώρα, με άλλη, υποτίθεται μορφή. Και ευτυχώς, που ο Αρχ/πος της Κύπρου τα «έψαλλε» στον πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος εχολώθη. Αλλά ο Αρχ/πος δεν του χαρίστηκε. Του είπε ότι πρέπει να ακούει όχι μόνο όσα είναι αρεστά, αλλά και όσα δεν του αρέσουν.
-Ε-
Και ΄μεις εδώ, ενώ τα σπίτια μας καίγονται, τραγουδάμε αμέριμνοι, φροντίζοντας να νομοθετήσουμε τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, το σύμφωνο της ελευθέρας συμβιώσεως και άλλα αποκυήματα νοσηρών εγκεφάλων. Μήπως, λοιπόν, εάλω η Ελλάς;
Προσωπικώς, πιστεύω πως όχι. Αισιοδοξώ. Και βασίζω αυτή την αισιοδοξία μου σε δύο σημεία:
1) Ρίχνω το βλέμμα μου στο γαλάζιο Αιγαίο και βλέπω: Βλέπω τα Ελληνικά φάντομ που τα οδηγούν οι ατρόμητοι αεροπόροι μας να αναχαιτίζουν τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, παίζοντας κορώνα – γράμματα την ζωή τους, σχεδόν επί καθημερινής βάσεως.
2) Η καρδιά μου και η σκέψη μου γυρίζουν στην Θεσσαλονίκη, στην μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, επ’ ευκαιρία της περυσινής επετείου του «ΟΧΙ». Και βλέπω: Βλέπω τους ευέλπιδες, τους αυριανούς ηγήτορες του Στρατού μας, παρελαύνοντας λεβέντικα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, να ψάλουν, εκτός προγράμματος, αλλά από συμφώνου όλοι μαζί, ένα πατριωτικό τραγούδι, υπό τα θυελλώδη χειροκροτήματα και τις επευφημίες του παρισταμένου λαού. Βέβαια, κάποιοι αριστεροί κονδυλοφόροι εζήτησαν την κεφαλή τους «επί πίνακι». Ας είναι. Κι ας κοάζουν οι βάτραχοι. Εγώ, βλέπω και ακούω αυτά και λέω: Με τέτοιους λεβέντες η Ελλάδα δεν πεθαίνει. Με τέτοια Ελληνόπουλα, που τις καρδιές τους δονεί η αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα, ο κομμουνισμός και ο γραικυλισμός δεν θα περάσει.
-ΣΤ-
Θαρσείτε, λοιπόν, αδελφοί. Μη πτοείσθε. Εμείς εδώ, όσο ο Θεός θα επιτρέπει να ζούμε και με την δική του ευλογία, θα εξακολουθούμε να φυλάμε εθνικές Θερμοπύλες, κάτω από την σκέπη της Παναγίας, του Αγίου Νικολάου και του ανυποχώρητου αγωνιστού και προκατόχου μου κυρού ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, συνεχίζοντας την παράδοση όλων των κατά καιρούς λαμπρών αγωνιστών. Κι από τα βάθη της καρδιάς μας αναφωνούμε:
Αιωνία η μνήμη των ηρωϊκών μαχητών της Κονίτσης.
Η Ελλάδα μας να ζει και να μεγαλουργεί.
Ζήτω ο Στρατός, το Ναυτικό και η Αεροπορία μας.
ΑΜΗΝ.
Ο Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ.
