«Αιώνιος» ένας στους δύο φοιτητές
Oι εγγεγραμμένοι φοιτητές των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ της χώρας μας είναι 596.964 σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία (ΕΣΥΕ). Οι 367.034 φοιτούν στα Πανεπιστήμια και οι 229.930 στα ΤΕΙ. Ωστόσο από το σύνολο αυτό περίπου το 51% χαρακτηρίζονται ως «μη ενεργοί», καθώς βρίσκονται πέραν των κανονικών χρόνων φοίτησης, είτε έχουν καθυστερήσει να πάρουν το πτυχίο τους είτε έχουν εγκαταλείψει οριστικά τις σπουδές τους.
Το ζήτημα της καθυστέρησης των σπουδών είναι βεβαίως σοβαρό γιατί οι αριθμοί είναι συντριπτικοί. Ωστόσο τα πράγματα γίνονται ανησυχητικά αν κανείς «φωτίσει» μια πλευρά η οποία μένει συνήθως αθέατη, καθώς δεν καταγράφεται πουθενά. Αναφερόμαστε στην οριστική εγκατάλειψη των σπουδών, που όλα δείχνουν ότι αφορά σημαντικό τμήμα του φοιτητικού πληθυσμού.
Την περίοδο 2002/03- 2005/06 κατά μέσο όρο ο συνολικός αριθμός των εισακτέων στα Πανεπιστήμια ήταν περίπου 40.000
ετησίως. Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 2006- 2008, ο αριθμός των πτυχιούχων ήταν κατά μέσο όρο 33.000 ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 7.000 φοιτητές εγκαταλείπουν κάθε χρόνο τις σπουδές τους οριστικά. Ουσιαστικά περίπου το 17% όσων πετυχαίνουν την εισαγωγή τους κάθε χρόνο στα ΑΕΙ δεν αποφοιτούν ποτέ.
Καθόλου καλύτερα, βέβαια, δεν είναι τα πράγματα στα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ). Εδώ οι αναλογίες είναι εκρηκτικές. Ενώ ο αριθμός των εισακτέων την περίοδο 2002/03-2005/06 ήταν κατά μέσο όρο 40.000 ετησίως, τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 2006- 2009, ο αριθμός των πτυχιούχων ήταν κατά μέσο όρο 18.000 ετησίως.
Η ανισότητα των ευκαιριών
Επειδή η ισότητα ή η ανισότητα των ευκαιριών στην εκπαίδευση σε καμιά περίπτωση δεν περιορίζεται μόνο στην πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και επειδή η παράταση, καθυστέρηση ή εγκατάλειψη των σπουδών αφορά, όπως είδαμε παραπάνω, ένα μεγάλο μέρος του φοιτητικού πληθυσμού, με αυξητικές μάλιστα τάσεις, είναι αναγκαίο να ανιχνεύσουμε σε ποιο κοινωνικοοικονομικό «έδαφος» λιπαίνεται το φαινόμενο αυτό. Αναφερόμαστε δηλαδή στις αιτίες οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν αποτυπώνονται στα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, ενώ παράλληλα παραβλέπονται από τα «ρεπορτάζ» εκείνα που επικεντρώνουν στους «τεμπέληδες φοιτητές- βαρίδια για την ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση». Να σημειώσουμε, κατ΄ αρχήν, ότι η καθυστέρηση ή εγκατάλειψη των σπουδών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν είναι ίσα κατανεμημένη στα τμήματα ΑΕΙ- ΤΕΙ. Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό Γιώργο Σταμέλο, ο οποίος μελέτησε «τη ροή του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συστήματος», τα μεγαλύτερα ποσοστά των λεγόμενων «μη ενεργών» φοιτητών παρουσιάζονται σε σχολές με λαϊκότερη κοινωνική σύνθεση και αμφίβολες επαγγελματικές προοπτικές (π.χ. στο Πάντειο, στα περισσότερα ΤΕΙ, σε πολλές θεωρητικές σχολές κ.λπ.). Πραγματικά αν εξετάσουμε την κοινωνική σύνθεση του φοιτητικού πληθυσμού θα διαπιστώσουμε ότι σε εκείνες τις σχολές στις οποίες παρουσιάζονται μεγάλα ποσοστά καθυστέρησης ή εγκατάλειψης των σπουδών υπάρχει μια υπεραντιπροσώπευση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, ενώ αντίθετα στις υπόλοιπες σχολές (π.χ. ΕΜΠ, Ιατρική κ.λπ.) υπάρχει μια υπεραντιπροσώπευση των ευνοημένων κοινωνικών στρωμάτων.
ΤΕΙ: ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΝΕΟ αριθμός των εισακτέων ήταν κατά μέσο όρο 40.000 ετησίως, τέσσερα χρόνια αργότερα ο αριθμός των πτυχιούχων ήταν 18.000
Πηγή:tanea.gr
