Του Ηλία Καραμάνου
Η ιστορία του ανέμελου βάτραχου είναι δημοσιευμένη στο βιβλίο του Ελβετού Ολιβιέ Κλερκ (Olivier Clerc), συγγραφέα και φιλοσόφου.
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο
οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι. Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβει μια
μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει σιγά – σιγά να ζεσταίνεται.
Το νερό, στην αρχή γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι,
βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η
θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό γίνεται πιο ζεστό, από ό,τι ήταν πριν που
το θεωρούσε ευχάριστο. Το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται λίγο
κουρασμένο, αλλά παρόλα αυτά δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι
αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον
λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν
αρκετά αργό τρόπο (βήμα χελώνας…), δύσκολα το αντιλαμβανόμαστε και, στις
περισσότερες των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά
αντίσταση, καμία επανάσταση… Η κοινωνία μοιάζει να είναι υπνωτισμενη ή
καλύτερα σαν να έχει πάθει “εγκεφαλικό”…
Ένα μεγάλο μέρος καθημερινών καταστάσεων που πριν από
20, 30 ή 40 χρόνια, θα μας έκαναν να εκραγούμε, θα μας έστελναν στα
κάγκελα και θα μας έσπρωχναν να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν
ασήμαντες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την
πλειονότητα του κόσμου. Λες και μας πότισαν “Μακο” (είδος παπαρούνας με
επιστημονική ονομασία Μηκων ο υπνοφόρος) και υπνωτιστήκαμε…
Στο όνομα της αλλαγής, της προόδου, της ανάπτυξης, αλλά
και της ανέχειας, της επιβίωσης, της εξαθλίωσης, της απελπισίας και του
εφημερου και προσωρινού κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες.
Αυθαιρεσίες που είναι σε βάρος της προσωπικής
ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της ποιότητας, της ομορφιάς και της χαράς
της ζωής. Και ακόμη περισσότερο σχετίζονται με την ίδια την επιβίωση,
αφού υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός που δεν έχει σπίτι να μείνει και
φαγητό να φάει… Ακόμη και τα κοντέινερς που θα δώσουν, θα τα “πληρώσουν”
αφού δεν έχουν ούτε ρεύμα, ούτε κρεββάτι, ούτε κουζίνα, ούτε ένα
γκαζάκι, ούτε νερό…
Αυθαιρεσίες που προχωρούν με πολύ αργό, σχεδόν
βασανιστικό, ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών
θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη
θέλησή τους να αμυνθούν.
Η κατάσταση “ομερτα” που επικρατεί στο Δήμο μας τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να υπάρχει…
Έτσι αυτοί κάνουν που διοικούν και εμείς κάνουμε πως τους πιστεύουμε….
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον, αντί να προκαλούν
αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν
ψυχολογικά τον δημότη, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις
εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που κάποιοι επιβάλλουν.
Η προπαγάνδα που γίνεται από τα ΜΜΕ και η διοχετευμενη
πληροφόρηση του κοινού μαζί με τα “σκάρτα” προϊόντα που πουλάνε,
ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο
νου σε παθητικό δέκτη, που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και
ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του…
Λοιπόν, αν δεν φτάσαμε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι,
καιρός να κάνουμε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά.
Εκτός και αν είμαστε ήδη μισοβρασμένοι… Οπότε δύσκολη η εκτίναξη….
