Νοέ 01, 2023
ΜΕΤΑ τό δημογραφικό, τώρα ἐπιδιώκει νά ἐπιλύσει καί τό πρόβλημα τῆς ἐγκληματικότητος τῶν νέων τό Ὑπουργεῖο Οἰκογενείας. Θά συμφωνήσουμε μέ τήν ἁρμοδία, ὅτι ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ ζητήματος εἶναι «ἐθνικό θέμα».
Θά διαφωνήσουμε ὅτι οἱ πρωτοβουλίες πού λαμβάνει τό ὑπουργεῖο καί ἡ Κυβέρνησις γενικώτερα μποροῦν νά φέρουν ἀποτελέσματα. Ὅπως συμβαίνει καί μέ τίς –ἐπίσης ἀτελέσφορες– προσπάθειες γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ δημογραφικοῦ, ἔτσι καί αὐτά πού σκέπτονται οἱ ἐγκέφαλοι τοῦ Ὑπουργείου Οἰκογένειας γιά τήν ἐγκληματικότητα δέν πρόκειται νά φέρουν ἀποτελέσματα.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Καί τοῦτο, διότι ἡ νεοφιλελεύθερη ἰδεοληψία, ἀπό τήν ὁποία ἐμφοροῦνται, δέν τούς ἐπιτρέπει νά δοῦν τήν πραγματικότητα. Ἡ ρίζα πολλῶν προβλημάτων εἶναι κοινή. Τόσο τό δημογραφικό καί ἡ ἐφηβική ἐγκληματικότης ὅσο καί ἡ ὀπαδική βία στούς ἀθλητικούς χώρους ὀφείλονται στό γεγονός ὅτι ἡ
ἑλληνική κοινωνία ἔχει στερηθεῖ τῶν ἀρχῶν καί τῶν ἀξιῶν, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦσαν τόν ἰσχυρό παράγοντα πού ἐπί δεκαετίες κρατοῦσε τήν συνοχή της. Πρόκειται γιά τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες πού συνοψίζονται στό τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οἰκογένεια, τό ὁποῖο στίς ἡμέρες χλευάζεται καί συκοφαντεῖται.Οἱ δέ ἁρμόδιοι πού ἀναζητοῦν λύσεις στά ἀνωτέρω προβλήματα, ἀρνοῦνται νά κτυπήσουν τό κακό στήν ρίζα του. Ἀπ’ ἐναντίας σκιαμαχοῦν ἀπέναντι στά ἀποτελέσματα, χωρίς νά καταβάλλουν τήν παραμικρή προσπάθεια νά καταστείλουν τήν αἰτία. Ὅσες φορές λοιπόν καί ἄν τά ἀντιμετωπίσουν, θά τά βροῦν μπροστά τους νά ἀναδύονται μέ διπλάσια ἰσχύ, ὅπως διπλές ἀναγεννῶντο οἱ κεφαλές τῆς Λερναίας Ὕδρας μόλις τίς ἀπέκοπτε ὁ Ἡρακλῆς. Ὅμως αὐτά εἶναι ψιλά γράμματα, καθώς ἀμφιβάλλουμε ἄν ἔχουν διδαχθεῖ κάτι μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀποδίδεται ἡ μυθολογία στά σχολικά βιβλία.
Τά πράγματα εἶναι ἁπλά. Ἀπαξιώσαμε τόν πατριωτισμό μιλῶντας γιά τά ἔμφυτα ἐθνικιστικά στοιχεῖα τοῦ ἀνθρώπου σάν νά εἶναι κάτι κακό. Χλευάσαμε τήν θρησκεία παραβλέποντας τήν τεραστία συνεισφορά της στήν ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους διά μέσου τῶν αἰώνων. Διαστρεβλώνουμε τέλος τήν ἔννοια τῆς οἰκογενείας εἰσάγοντας «καινά δαιμόνια» πού θέλουν νά θεωρεῖται ὁμότιμος οἰκογενείας ἡ ἕνωσις ὁμοφύλων ζευγαριῶν.
Πῶς μπορεῖ λοιπόν αὐτή ἡ κοινωνία, ἡ ὁποία οἰκοδομεῖται μακρυά ἀπό κάθε φυσική κανονικότητα, νά ἐμπνεύσει στούς νέους τά αἰσθήματα τῆς ἀνατάσεως καί τῆς φιλοπατρίας τά ὁποῖα καθοδήγησαν τούς προγόνους μας τό 1821, τό 1912, ἀκόμη καί τό μαῦρο 1922, ἀλλά καί τό ἔνδοξο 1940; Μήν ἔχοντας τά ἰδανικά τοῦ Ἔθνους, τίς ἐνοράσεις τῆς Θρησκείας καί τήν καθοδήγηση τῆς οἰκογενείας, οἱ νέοι εὑρίσκονται ἀποπροσανατολισμένοι. Ἀναζητοῦν ἀλλοτρίους σκοπούς γιά τήν ζωή τήν ὁποία αἰσθάνονται κενή. Καί σάν τέτοιους σκοπούς υἱοθετοῦν τήν ἐγκληματικότητα καί τήν ὀπαδική βία. Τήν ἴδια σιγμή ἡ παραδοσιακή οἰκογένεια ἐπηρεάζεται ἀπό τίς θρυλούμενες «ὁμόφυλες οἰκογένειες», καί, ὅπως οἱ τελευταῖες εἶναι ἀδύναμες νά τεκνοποιήσουν, ἔτσι καί αὐτές υἱοθετοῦν τήν ἀρχή τῆς ἥσσονος προσπαθείας καί παραιτοῦνται τῆς συνεισφορᾶς τους στήν διαμόρφωση τῆς ἑπόμενης γενιᾶς Ἑλλήνων. Θά παρατηρήσει κανείς ὅτι ἀντίστοιχα προβλήματα ἀντιμετωπίζουν καί πολλές ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες, ὅπου οἱ συνέπειες δέν εἶναι μόνον τό ξέσπασμα διαφόρων μορφῶν βίας, ἀλλά καί ἡ ριζοσπαστικοίησις τῶν γόνων μουσουλμανικῶν οἰκογενειῶν. Σέ χῶρες οἱ ὁποῖες πολέμησαν κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας, τά ἰδανικά ἐκφυλίσθηκαν σέ μιά κενή περιεχομένου ἐλευθεριότητα πού ἀνοίγει τόν δρόμο στούς νέους νά ἀναζητήσουν ἀλλοῦ ἰδανικά, καταλήγοντας στίς μᾶλλον πρωτόγονες διδαχές τοῦ ἰσλάμ.
Διερωτώμεθα, τόσο δύσκολο εἶναι νά τά δοῦν αὐτά οἱ ταγοί μας; Ἤ μήπως πιστεύουν τόν ἰσχυρισμό τοῦ Φράνσις Φουκουγιάμα –μέ τόν ὁποῖο συνομίλησε ὁ Πρωθυπουργός χθές στό συνέδριο τοῦ Economist– ὅτι ἐπῆλθε «τό τέλος τῆς ἱστορίας»*;
Διότι αὐτό δέν εἶναι τό τέλος τῆς ἱστορίας. Εἶναι τό τέλος τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.
*Ὁ Φράνσις Φουκουγιάμα ἐξέδωσε τό 1992 τό βιβλίο «Τό τέλος τῆς ἱστορίας καί ὁ τελευταῖος ἄνθρωπος», στό ὁποῖο ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἐξάπλωσις τῶν φιλελευθέρων δημοκρατιῶν θά σημάνει τό τέλος τῆς πολιτικῆς ἐξελίξεως καί τήν ἐπικράτηση μιᾶς τελικῆς μορφῆς διακυβερνήσεως. Καί παρ’ ὅτι οὐδεμία τῶν προβλέψεών του ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ, κάποιοι ἐξακολουθοῦν καί τόν παίρνουν στά σοβαρά.
